OBSERWACJE SŁOŃCA LUB OBIEKTÓW WIDOCZNYCH W JEGO POBLIŻU

BEZ UŻYCIA WŁAŚCIWYCH FILTRÓW OPTYCZNYCH, MOGĄ BYĆ ZAGROŻENIEM DLA TWOJEGO WZROKU !!!

Na godzinie 13 jest widoczna grupa AR1176, poniżej od prawej w kierunku centrum, grupa AR1180, 1183, 1184.

Teleskop: Lunt LS60THa DS50
Detektor: DMK41
Tele: 2x

Aby zobaczyć pełną rozdielczość kliknij zdjęcia.

..:: POWRÓT ::..

Pierwszy materiał zebrany nową czarno-białą kamerką DMK. W porównaniu do poprzednich fotek jest spory progress. Widoczny jest duży region aktywny AR1176 i nieco mniejszy na lewo AR1178

Teleskop: Lunt LS60THa DS50
Detektor: DMK41
Tele: 2x

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

Dziś postanowiłem przetestować jakie fotki wyjdą przy użyciu SBIGa ST2000XM. Test w zasadzie zawisł na włosku ponieważ pogoda, która rano zapowiadała się wyśmienicie z biegiem dnia zaczęła się psuć i niebo zaczęło się wypełniać chmurami. Dlatego postanowiłem początkowo przetestować sprzęt bardziej mobilny i na pierwszy ogień poszła webcamerka SPC900....

... I tu lipa niestety, obraz pozostawiał wiele do życzenia a samo nagrywanie filmików zostało przerywane ciągłymi przelotami chmur przed tarczą Słońca więc szybko zmieniłem sprzęt na EOS'a, który spisał się bardzo dobrze podczas ostatniej sesji. Wykonałem tradycyjnie kilkadziesiąt fotek i przystąpiłem z marszu do ich obróbki. O ile fotki protuberancji wyszły idealnie to z tarczą miałem więcej problemów jak poprzednio i nie do końca byłem z niej zadowolony. Warunki chmurrrwowe nie były zachęcające, pogarszało się cały czas, lecz były momenty, że Słonko wychylało się za chmur na kilka chwil, wystarczających - jak pomyślałem - do zrobienia kilku szybkich fotek - przystąpiłem więc do podłączania SBIGa.

Wiedziałem, że w obecnej konfiguracji sprzętu tarcza Słońca zajmie ok. 1/4 zdjęcia, ale warunki były tak niekomfortowe na focenie, że nie chciałem kombinować z barlowem - chciałem po prostu zobaczyć jak się spisuje SBIG w fotkach Słońca (sprawdzić w praktyce bo w sieci widziałem już fotki słońca wykonane tym sprzętem). Co dziwne w astrofoto, po podłączeniu SBIG'a zrobiła się ładna dziura w chmurach dzięki której mogłem wykonać ładnych 80 fotek z czasem 0,003s. - teraz wiem, że trochę niepotrzebnie bo niestety nie udało mi się ich zestackować.

Sama obróbka, zaznaczam JEDNEGO zdjęcia ze SBIGa, to czysta przyjemność, marzenia, bajka, ale kij jak wiadomo ma dwa końce, o ile fotki tarczy wyszły idealnie to fotki protubelancji, które miałem wedle instrukcji z internetu uzyskać z tego samego JEDNEGO zdjęcia to trochę porażka - wychodzą takie lekkie, słabe duszki. Co prawda robiłem fotki także z dłuższym czasem gdzie wybuchy były wyraźniejsze ale dół Słońca pożerał straszny blooming .

Poniższe zdjęcie to w zasadzie montaż w PSie, fotek wykonanych dwoma różnymi urządzeniami, wybuchy zrobiłem EOSem a tarczę SBIGiem, potem trochę kosmetyki refleksów i gradientów wokół tarczy słońca i gotowe (refleksy i gradienty usuwam dla wiadomości tak aby jak najmniej zaingerować w wybuchy).

..:: POWRÓT ::..

Nadeszły zmiany, wielkie i długo oczekiwane......no i przede wszystkim dopisała pogoda. Moje pierwsze zdjęcie zrobione w ognisku głównym, dopiero co zakupionego teleskopu Lunt LS60THa DS50. Za detektor posłużył mi stary poczciwy EOS350D.

Było to pierwsze zdjęcie Słońca, które zostało docenione i wybrane "Astrofotografią Miesiąca 10/2010" przez użytkowników portalu AstroExpo.pl. Następnie ukazało się również w astrokalendarzu na 2011 rok.

..:: POWRÓT ::..

Dziś z rana dopisała pogoda i znalazłem trochę czasu aby rozstawić sprzęt i zapolować na naszą gwiazdę. Jedynym obszarem wartym obserwacji był zachodzący na Słońcu region AR 1029. Wizualnie prezentował się uroczo, ale co mi tam tylko po "wizualu". Podłączyłem kamerkę lecz na podglądzie na monitorze, wyglądało to niestety mniej okazale, ale na tyle ciekawie, aby zrobić z tego krótką animację. Na pewno animacja byłaby dłuższa, gdyby nie pogoda, ale nie ma tego złego, od razu mogłem zająć się obróbką zebranego materiału. Obszar AR1029 był bardzo dynamiczny, jęzory ognia praktycznie zmieniały się w oczach.

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

Niniejszą fotką chciałem otworzyć nowy etap w mojej eksploracji Słońca. Dziś poskładałem wszystkie elementy układanki i popełniłem pierwsze testy "nowego" sprzętu. Co mogę na razie stwierdzić, to "wizual" jest o niebo lepszy jak z 40mm PST...a foto na bazie TouCam'a wychodzi na razie jak widać - nie jest to idealna jakość, ale i tak jest lepiej jak z PST.

Fotka została wykonana tym sprzętem: C-ERF70 - Skylux 70/700 - Etalon PST - BF10 - TouCam

W ramach testu postanowiłem wykonać moją pierwszą (również pierwszą amatorską w Polsce albo jedną z pierwszych) a zarazem skromną animację protuberancji pokazującą ok. 20 minut życia naszej gwiazdy.

..:: POWRÓT ::..

Powyższe zdjęcie znalazło się w astrokalendarzu wydanym na rok 2010.

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

Fotkę tarczy wykonałem EOS'em, natomiast "cropy" wykonane zostały za pomocą webkamery.

..:: POWRÓT ::..

Dziś po raz pierwszy zamiast aparatu EOS350, użyłem kamerki internetowej Philips TouCam840K. Podobnie jak przy zdjęciach, powstały dwa filmiki, osobno dla wybuchów i tarczy, które po obróbce zostały połączone w jedno zdjęcie.

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

Zdjęcie jest połączeniem dwóch ekspozycji. Tarcza została wykonana w paśmie widzialnym (ED80) i jest nałożone na zdjęcie Słońca wykonane w paśmie H-alpha (Coronado P.S.T.).

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

..:: POWRÓT ::..

Dzień wcześniej 04 stycznia, swój początek miał 24 cykl aktywności Słońca licząc od roku 1755 kiedy to rozpoczęło się systematyczne rejestrowanie plam słonecznych. Jeden cykl aktywności trwa średnio 11 lat.

Od ostatniego razu w końcu chmury odpuściły i można się było ponownie dobrać do Słonka. Niestety nie trwało to długo, ale myślę, że czas dobrze wykorzystałem czego rezultat prezentuję poniżej. Ponadto znów fociłem przez lekką warstewkę chmur i jasne jest, że miało to wpływ na jakość materiału.

Złapało się kilka włókien, które ładnie prezentowały się wizualnie oraz dwa duże, szalejące ostatnio regiony aktywne jeden nr 980 na lewo od środka, a drugi region nowocyklowy nr 981, widoczny jako biała plamka występująca na 3/4 wysokości tarczy.

..:: POWRÓT ::..

Yes, yes, yes :-) Tak oto przywitałem ten pierwszy od dawien dawna słoneczny dzień, w którym mogłem po raz pierwszy spojrzeć przez dopiero co nabyty kilkanaście dni wcześniej teleskop Coronado P.S.T. Tak naprawdę pogodna nie dopisała do końca. Po niebie przewijały się cieniutkie cirrusy, wystąpiło też lekkie zamglenie, które przeszkadzały w obserwacji i podobnie jak każde zakłócenie przejrzystości powietrza obniżały jakość uzyskiwanych obrazów i uszczuplało ilość szczegółów, które można by dostrzec.

Po obserwacji wizualnej nadszedł czas na wykonanie astrofotek. Za detektor posłużył mi aparat EOS 350D. Jak pisałem wcześniej, teleskop Hα daje obraz intensywnie czerwony. Wadą detektorów z matrycą kolorową RGB jest to, że w procesie łapania fotonów uczestniczy tylko 25% pow. matrycy, która zapisuje kanał R (czerwony). Pozostałe kanały G (zielony) i B (niebieski) zawierają zbyt dużo szumu w stosunku do zapisanego sygnału i są w zasadzie bezużyteczne. Wykorzystanie tylko ćwiartki matrycy ma duży wpływ na rozdzielczość obrazu i ilość rejestrowanych szczegółów, dlatego dużo bardziej efektywne jest zastosowanie czarno-białej matrycy monochromatycznej, którą aktualnie niedysponowałem.

Poprzez dużą rozpiętość tonalną pomiędzy jaskrawą tarczą i ciemniejszymi protuberancjami bardzo ciężko było wykonać jedno zdjęcie, na którym dałoby się zarejestrować obie rzeczy naraz. Dlatego podczas sesji wykonałem kilkanaście ekspozycji z krótszymi i dłuższymi czasami naświetlania, które następnie obrobiłem i poskładałem w programie graficznym. Obróbka pierwszego materiału zajęła mi kilka dobrych godzin, próbując różnych narzędzi i ich kombinacji aby uzyskać w miarę zadowalający efekt dla luminacji (fotki referencyjnej dla tarczy) i dla wybuchów na krawędzi.

Oprócz tego, że pierwszy raz miałem styczność z tak zebranym materiałem, to dodatkową trudność stanowiło samo ustawienie ostrości. Na Słońcu brak było jakichkolwiek plam, czy regionów aktywnych, które byłyby dobrym punktem zaczepienia a protuberancje w małym i ciasnym wizjerze aparatu ciężko było dostrzec, dlatego ostrość ustawiałem na czuja patrząc na krawędź dysku. Sumując te wszystkie niedogodności efekt końcowy pierwszej mojej fotki nie jest powalający.

..:: POWRÓT ::..