Ostrzeżenie!!!
OBSERWACJE SŁOŃCA LUB OBIEKTÓW WIDOCZNYCH W JEGO POBLIŻU
BEZ UŻYCIA WŁAŚCIWYCH FILTRÓW OPTYCZNYCH, MOGĄ BYĆ ZAGROŻENIEM DLA TWOJEGO WZROKU !!!
Słońce, Widmo Absorpcyjne - Włoszczowa - 12-15-19.10.2005
We wnętrzu Słońca zachodzą procesy termojądrowe w których m.in. powstają wysokoenergetyczne cząstki - fotony. Większa część ich emitowanej energii to światło widzialne i podczerwień. Słońce wytwarza światło o widmie ciągłym. Przechodząc przez gazową atmosferę Słońca, światło traci część fotonów o określonej długości fal, które są pochłaniane przez pierwiastki występujące w tych gazach. Te ubytki w widmie są widoczne w postaci czarnych pionowych linii, zwanymi liniami Fraunhofera. Teraz wiedząc, jaką długość fali światła absorbuje dany pierwiastek, można nie tylko dokładnie określić skład chemiczny atmosfery Słońca czy "atmosferę" nachalnie zaświecającej niebo ulicznej lampy, ale także innych bardziej odległych ciał niebieskich.
Do fotografii widma użyłem małego refraktora 60mm o ogniskowej 415mm. Na obiektyw nałożyłem diafragmę zmniejszając średnicę obiektywu do 15mm. Następnie w ognisku głównym umieściłem szczelinę, którą wykonałem z ostrz żyletki. Około 20cm od szczeliny przymocowałem siatkę dyfrakcyjną o gęstości 500 linii / mm. Tak przygotowany setup skierowałem na Słońce. Po obu stronach szczeliny patrząc przez siatkę, pojawiły się po dwa widma. Pierwsze dwa, z lewej i prawej strony szczeliny - pierwszego rzędu, które są za jasne aby je fotografować celem złapania ciemnych linii i drugie dwa, drugiego rzędu, które były moim celem. Wizualnie linie widać było bardzo ładnie. Teraz wystarczyło po prostu robić zdjęcia ;-)
Niestety zrobienie dobrego zdjęcia widma absorpcyjnego nie było łatwe. Na trzy dni podjętych prób, dopiero ostatni dzień przyniósł spodziewany efekt. Paradoksalnie najlepszy efekt uzyskałem fotografując widmo pierwszego rzędu, czyli to najjaśniejsze. Najciekawsze zdjęcia prezentuję chronologicznie, zrobione od 12 przez 15 do 19 października.
